Dapat nga bang sumugal sa isang laban na alam mo namang walang patutunguhan?
Ano nga bang mas nararapat?
Ang panatilihin na lang nakakubli at hayaang mawala ng tuluyan ang damdaming nagiging dahilan ng mga ngiti at luha? O bigyan man lang ng pagkakataon ang pusong sumaya kahit ang kapalit nito'y tiyak na pagdurusa?
Saan ka nga ba mas liligaya?
Ano nga ba ang mas tama?
This entry was posted
on Huwebes, Hulyo 22, 2010
at Huwebes, Hulyo 22, 2010
and is filed under
emosyon
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
